اندرزهایِ سودایی-ناخوشنودانه و کج‌خُلقانه‌ی شوپنهاور به هر حال در خواننده واکنش‌های مختلفی برمی‌انگیزد.

گزاره‌های کنار هم چیده‌ای از این دست، با نیروی ضربتی و قاطعشان، مثالی عینی برای خواننده فراهم می‌آورند، تا بتواند به روشنی پیش چشم قرارشان دهد، و به مجرد این‌که زندگی موقعیت بجایی در اختیارش گذاشت، تصمیم بگیرد از آن پیروی کند و آن را سرلوحه‌ی کارش قرار دهد یا ندهد. البته می‌توان گفت شوپنهاور هنرِ رنجاندن را با سبک و سیاقی به ما می‌آموزاند که در دبستان‌های عهد باستان اخلاق را می‌آموزاندند، و آن شیوه از این قرار است: آموزش اخلاق نه طبق روش تدریس، یعنی نظریه‌ی تجریدی و روش ذهنی، بلکه طبق روش کاربردی، یعنی از طریق ارائه‌ی الگو و تمرین عملیِ انضمامی.

• کتاب: هنر رنجاندن
• نویسنده: آرتور شوپنهاور
• ترجمه‌: علی عبداللهی
• نشر: مرکز